- rusticor
- rustĭcor, ātus, 1, v. dep. n. [rusticus].I.Lit., to live in the country, to rusticate.A.In gen. (class.):B.
socerum suum Laelium semper fere cum Scipione solitum rusticari,
Cic. de Or. 2, 6, 22: sin rusticatur, id [p. 1608] Att. 12, 1, 1:dies ad rusticandum dati,
id. Leg. 1, 3, 9.—Of abstract subjects:(haec studia) pernoctant nobiscum, peregrinantur, rusticantur,
Cic. Arch. 7, 16.—In partic., econom. t. t., to practise husbandry, to till the ground, be a farmer, Col. 11, 1, 5 sq.; 12, 3, 8.—II.Transf., to talk in a rustic manner, talk like a peasant:Varrones, Terentius,
Sid. Ep. 4, 3.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.